Vruchten van de goedertierenheid van God

wat Gods liefdevolle genade en geduld in ons uit wil werken (1)

André H. Roosma
28 februari 2016

Hebt u dat ook wel eens, dat u een tekst leest die u al honderden keren gelezen hebt, en dat er ineens iets uit springt, alsof u het voor het eerst leest? Dat overkwam mij van de week. Via een blog van Ds Jos Douma en blogger Johan kwam ik op een Engelstalige blog van Jared C. Wilson, met als titel: Do Not Put a Period Where J.I. Packer Puts An Exclamation Point (Zet geen punt waar J.I. Packer een uitroepteken neerzet) van ongeveer een maand geleden.
Daarin citeerde hij Romeinen 2:4, een tekst die ik hier even weergeef in de Naardense vertaling:

Of misken je de rijkdom van zijn goedertierenheid en geduld en lankmoedigheid, ontkennend dat het goedertierene van God je naar omkeer leidt?

Het is niet een diep zondebesef, of een diepgaand inzicht in de theologie, of wat dan ook, dat ons tot omkeer, bekering (SV, Leidsche Vert.), inkeer (NBV) of boetvaardigheid (NBG) leidt, nee, het is Gods goedertierenheid! Het is die onverdiende goedheid, die belangeloos gevende liefde van Hem Die Zijn Zoon gaf voor mij, die mijn hart zacht maakt.

De context gaat over het oordelen over broeders en zusters; over een betweterige, wettische houding, zoals sommige joden en christenen in Rome die zich in Paulus’ dagen aanmatigden. Eigenlijk is Paulus’ reactie op hen heel pastoraal – voorbeeldig pastoraal, zou je kunnen zeggen. Want zijn reactie bijt niet in zijn eigen staart: hij gaat niet in het verweer door hén te veroor­delen. Nee, hij gaat terug naar het punt van hun bekering. Hij herinnert hen eraan dat het niet een geweldige expositie van de wet van Mozes, of een diepe overtuiging van hun zondigheid was, opgeroepen door een strenge, veroordelende prediking, waardoor ze tot bekering waren gekomen. Nee, waardoor ze tot bekering waren gekomen was de ontmoeting met Gods goeder­tierenheid; de goedheid, genade en liefde in Gods karakter, zoals ik eerder al eens beschreef.

De Joden kenden dit vanuit hoe God JaHUaH naar hen had omgezien toen ze als slaven werden mishandeld in Egypte. Vanuit Zijn goedertierenheid had Hij met grote tekenen en wonderen Zich kenbaar gemaakt tegenover alle volken, en hén uitgeleid en gebracht naar een mooi en vrucht­baar land. Anderen kenden dit door de ontmoeting met Jezus, Die niemand veroordeelde (alleen het veroordelende wetticisme van de Farizeeën verwierp Hij) en oog had voor een ieder die verworpen was.

In mijn eigen leven, zowel als de levens van mensen die God soms voor een tijd aan mijn zorg toevertrouwt, merk ik dat dit wat aandacht nodig heeft. Het is als een plant, die wat zon, wat water en mogelijk nog wat andere verzorging nodig heeft om te bloeien en vrucht te dragen. Er zit soms nog zoveel hardheid en afweer in ons hart... Onze oude natuur is zo ánders... En daarbij hebben we allemaal wel verwondingen opgelopen die ons er gemakkelijk toe brengen om af te weren, om liever te veroordelen en afstand te houden, dan naderbij te komen en ons te ontfermen over de medemens die wellicht wat ánders zondigde dan wij.

En dan is daar die genade-volle God van de Bijbel. En daar is Jezus, Zijn Zoon; Zijn belichaming, zoals Hij als een kwetsbaar mede-mens naar ons toekwam toen we nog Zijn vijanden waren (Rom.5:10). Niet om ons te veroordelen, maar om ons lief te hebben en ons door lijden heen te herstellen in de vertrouwelijke omgang met God de Vader. Onbegrijpelijk. Weergaloos. Wonder­lijk. Bewonderenswaardig. Om helemaal zacht van te worden, om alle hardheid door Hem zacht te laten maken, om helemaal vernieuwd te worden door Zijn Geest, Die in ons wil uitwerken wat we zelf nooit zouden kunnen... Hém en een goed zicht op Zijn genadevolle liefde en goedheid heb ik nodig, elke dag opnieuw!

Hallelu JaH !

Noten

Reacties

home

,  nieuws index

,  artikelen index