Het huwelijksverbond in de Bijbel (9)
- Het Sinaï-Verbond als schets van het Verbond in Christus

André H. Roosma
3 januari 2013

December vorig jaar hebben we verschillende aspecten bekeken van de sluiting van het huwelijksverbond tussen God en Zijn volk. In het naschrift van Deel 3 consta­teerde ik al dat er in feite maar van één huwelijk en dus ook maar van één verbond van God JaHUaH sprake was en is.
Wat mooi is aan de oude verbondssluiting van God met Israël, is dat het een schets is van de vernieuwde verbondssluiting die Jezus bewerkte.¹ Hier trek ik daarom nog even wat lijnen vanuit wat ik zei in Deel (5) over Gods verbondssluiting met Israël.
We kunnen daarbij onderstaand schema tekenen, waarbij ik zeven stappen onder­scheid die voorafgingen aan het binnengaan van het beloofde land.

Ten eerste maakt de Bijbel heel duidelijk, dat het God JaHUaH Zelf is, Die het initia­tief neemt. Hij formeerde het volk Israël, Hij deed hen groeien en Hij verloste hen uit Egypte (zie bijv. Jesha-Jahu (Jesaja) 43: 1; 44: 2, 24; 64: 8).
Later was Hij ook Degene Die Zijn Zoon zond om ons van de zonde te verlossen, nog voor wij naar Hem vroegen (zie bijv. Romeinen 5: 6-10).

Vier dagen voor Pesach gebeurde er iets ingrijpends. Elk groot gezin (of twee kleine gezinnen samen) haalde een Pesach-lam in huis (Exodus 12: 3). Dat lam werd goed geïn­specteerd, of het wel helemaal gaaf was. Na vier dagen werd dit lam geslacht. Stel u voor hoe dat was. Men was dan juist een beetje gehecht geraakt aan dat lieve lamme­tje... En dat zo’n onschuldig, lief, gaaf lammetje moest sterven...
Dat gaf aan dat Pesach - Gods verlossing - bepaald niet ‘gratis en voor niks’ kwam.
Wat gebeurde er bij de sluiting van het Vernieuwde Verbond? Ruim vier dagen voor Pesach werd er Iemand Jeruzalem binnengehaald (Johannes 12: 1, 12-16). Die Persoon was, net als de Pesach-lammeren in die tijd, afkomstig uit Beth-Lechem - het Brood­huis. Hij was het levende Brood, dat uit de hemel was neergedaald. En die vier dagen in Jeruzalem werd Hij van alle kanten beproefd. Door de godsdienstige leiders, door het volk, ja, zelfs door de Romeinse overheersers (Mattheus 27: 19, 24). En Hij werd rein bevonden; Hij was een Pesach-Lam dat volledig voldeed aan de eisen (vgl. 1 Petrus 1: 18-19; vgl. ook Hebreeën 2 en 9-13). Alleen door valse getuigen kon men iets verzin­nen om Hem ter dood te brengen.

In de Pesach-nacht stierven in Egypte alle eerstgeborenen. Alleen in de huizen waar het Pesach-lam was geslacht en het bloed ervan aan de deurpost was gestreken, daar ging de doodsmacht voorbij, en daar was er een ontsnapping uit Egypte (Exodus 12).
In die latere Pesach-nacht stierf één Eerstgeborene. Zijn bloed werd vergoten aan het kruishout (Mattheus 26: 26-28; vgl. Efeziërs 1: 7) - ook een soort deurpost. Op dat moment dat Zijn lichaam werd verscheurd aan dat kruis, scheurde in de tempel het voorhangsel – het grote gordijn dat al die eeuwen de rechtstreekse toegang tot God voor gewone gelovigen onmogelijk had gemaakt (Exodus 26: 31 vv; Mattheus 27: 51; Marcus 15: 38; Lukas 23: 45; Hebreeën 6: 19; 9: 12-14; 10: 19-20; Efeziërs 2: 13). Dit alles, opdat allen die op Hem vertrouwen zouden, bevrijd zouden worden van de slavernij van de dood (Romeinen 8: 15, 21; Hebreeën 2: 15 (NBG)), verzoend zouden worden met God (Romeinen 5: 10-11; 2 Korinthiërs 5: 18-20; Efeziërs 2: 16; Kolossenzen 1: 20-21; Hebreeën 2: 17), rechtstreeks tot God konden gaan (Efeziërs 3: 12; Hebreeën 4: 16; 10: 19), en Leven ontvangen (Handelingen 11: 18; 1 Timotheus 1: 16)...

Nog een opvallend detail:van de Pesach-lammeren mochten de botten niet gebroken worden. Ook van Jezus werd geen bot gebroken, hoewel dit normaliter wel gebeurde bij mensen die gekruisigd waren (Numeri 9: 12; Johannes 19: 32-33).

Van de Israëlieten vroeg God dat ze dit gebeuren met de Pesach-lammeren zo zouden uitvoeren, in vertrouwen op Hem. Ook, dat ze alle zuurdeeg – een beeld van de zonde en van hun ‘oude leven’ – uit hun huizen weg zouden doen. Tijdens hun vertrek uit Egypte zouden ze ongezuurd brood eten, dat wil zeggen: brood dat niet gerezen was, dus platte koeken (zoals matzes, oftewel Matsot).
Later, toen hun uit Egypte meegebrachte graan op was, voorzag God op boven­natuur­lijke wijze in een soort graan vanuit de hemel: het manna.
Naast dat we als christenen door het bloed van onze Heiland gereinigd mogen zijn, gered van de dood en verlost van de zonde, mogen we bij de matzes van het avond­maal ook gedenken dat Hij - de volkomen Zuivere - ons Brood is; door en in Hem leven wij. Ook wij mogen ons erop richten om het oude leven achter te laten en elke dag van Hem nieuw leven te ontvangen.

Deze gebeurtenissen vormden de opmaat naar de volgende stap, die drie dagen later plaatsvond: de tocht door de Rode Zee. Ook dat was een uitredding uit doods­nood: het Egyptische leger achter hen, bergen ter weerszijden, en de zee voor hen. Menselijk gezien konden ze geen kant op. Menselijk gezien wachtte hen de dood.
Wat een beeld van onze natuurlijk toestand sinds de zondeval...
En toen was daar Jezus, God de Zoon, Die na drie nachten en drie dagen de dood overwon. Zo is er voor ons en zo was er ook voor Israël een uitweg. Via het water, via dat grote Miqvah-bad van de doop.
Ook daar was er een groot onderscheid tussen degenen die in geloof en gehoor­zaam­heid door de zee gingen, en de Egyptische legers die het met een verkeerde bedoe­ling probeerden. De eersten vonden uitkomst en leven, de laatsten de dood.

Pas daarna kwamen de Israëlieten bij de Sinaï, waar God hen in de Torah Zijn belof­ten en aanwijzingen gaf.
Maar leerde Jezus Zijn discipelen niet precies hetzelfde: nadat mensen tot Zijn volge­lingen waren geworden en gedoopt waren, hen ook te leren alles te onderhouden wat Hij hen geboden had (Mattheus 28: 19)? Dat konden ze niet zelf. Vandaar dat ze tij­dens het feest waar­op in Israël dit gebeuren bij de Sinaï werd herdacht - het Weken- of Pinksterfeest - de Heilige Geest ontvingen, om in hun hart de vernieuwde Torah uit te werken.

Daarna volgde voor Israël een woestijnreis. Dat was een bijzondere ervaring. Want God voorzag steeds in alles wat ze nodig hadden, al waren ze daar vaak niet gerust op en hadden ze veel moeite om Hem te vertrouwen. Maar Hij gaf water, Hij gaf een overvloed aan dadels, Hij gaf het manna, dat van nature smaakte als moedermelk (wat een teken van Gods tedere zorg voor Zijn volk!). Hij gaf dat hun kleren en zelfs hun schoenen niet versleten (Nechem-Jah (Nehemia) 9: 10-21; Deuteronomium 8: 4)! Toch wel bijzonder, in zo’n steenachtige zandwoestijn! In en bij alles ging JaHUaH voor hen uit: overdag in een wolk- en ’s nachts in een vuur-kolom.
Voor ons is het niet anders. Ook in ons leven wil God voorzien in alles wat we nodig hebben (Romeinen 8: 32; Efeziërs 1: 3) – materieel en immaterieel (het belang van dat laatste onderschatten wij - mate­rieel ingestelde westerlingen - nog wel eens!). Ook wij komen tegenstand en moeilijke situaties tegen. Ook ons geloof en vertrouwen worden op de proef gesteld. Maar het beloofde land – de vereniging met onze Bruidegom – zal het zeker de moeite waard maken! We hebben niet alleen voor dit leven onze hoop op Jezus gesteld (1 Korinthiërs 15: 19-20)!

Is deze Bruidegom Jezus, Die ook door de hele woestijnreis zó mét ons is en ons voorgaat, geen reden om uit te zien naar, en ons voor te bereiden op die nacht waarin de bazuin zal klinken en Hij terugkomt om Zijn Bruid te halen?!

Hallelu JaH !

Voetnoot

Reacties

Hiervoor gepubliceerde artikelen in deze serie Het huwelijksverbond in de Bijbel zijn:
(1) – Het begin (1 dec. 2012);
(2) – Afbeelding van de relatie tussen God en Zijn volk (5 dec. 2012);
(3) – Hoe God Zijn Bruid voor Zich wint (10 dec. 2012);
(4) – De oude Bijbelse huwelijkssluiting in twee stappen (13 dec. 2012);
(5) – Gods verbondssluiting met Israël (15 dec. 2012);
(6) – Het nieuwe verbond als hartsrelatie (18 dec. 2012);
(7) – Jozef en Maria (23 dec. 2012);
(8) – Jezus komt juist in onze nacht (28 dec. 2012).

De volgende artikelen in deze serie zijn:
(10) – Gods intense liefde voor Zijn Bruid, en haar reactie van ontrouw (7 jan. 2013);
(11) – Gods doel met de mens (19 jan. 2013);
(12) – een tweetal Bijbelgedeelten in perspectief (3 feb. 2013).

home

,  nieuws index

,  artikelen index